کلاسیک گرایی، نگرش زیبایی شناختی وابسته به اصول مبتنی بر فرهنگ، هنر و ادبیات یونان و روم باستان ، با تأکید بر فرم، سادگی، تناسب، وضوح ساختار، کمال، احساسات مهار شده و صریح است.
کلاسیک گرایی متضمن قانونی از اشکال ایده آل پذیرفته شده ی گسترده است .
کلاسیک گرایی نیرویی است که اغلب در سنت های اروپایی پس از قرون وسطی وجود دارد. با این حال، برخی از دوره‌ها احساس می‌کردند که بیش از سایرین با آرمان‌های کلاسیک مرتبط هستند، به‌ویژه عصر روشنگری ؛ که نئوکلاسیک جنبش مهمی در هنرهای تجسمی بود.
کلاسیک گرایی در معماری در دوران رنسانس ایتالیا به ویژه در نوشته ها و طرح های لئون باتیستا آلبرتی و آثار فیلیپو برونلسکی توسعه یافت که بر تقارن ، تناسب ، هندسه و منظم بودن قطعات تأکید می نمود،
چیدمان منظم ستون‌ها و لنگه‌ها و همچنین استفاده از طاق‌های نیم‌دایره‌ای، گنبدهای نیم‌کره‌ای و طاقچه‌ها جایگزین سیستم‌های تناسبی پیچیده‌تر و نمایه‌های نامنظم ساختمان‌های قرون وسطایی شد. این سبک به سرعت در شهرهای دیگر ایتالیا و سپس فرانسه، آلمان، انگلیس، روسیه و دیگر نقاط جهان گسترش یافت.
لوستر های سبک کلاسیک :
لوسترهای کلاسیک دارای آرایه هایی از منشورهای کریستالی آویزان هستند تا اتاق را با نور شکسته روشن نمایند ؛ در حالی که لوسترهای معاصر طراحی مینیمالیستی تری دارند که حاوی منشور نیستند و اتاق را با نور مستقیم لامپ روشن می نمایند .
در طراحی قطعات لوستر های کلاسیک از المان ها و نماد های یونان و روم باستان از جمله ستون ها ، سردیس ها ، تندیس ها ، مجسمه ها و نقش و نگار ان دوران استفاده می گردد .
طراحی کلاسیک در لوستر ها نشان دهنده اصالت ، شکوه و عظمت بوده که هیچ زمانی از بورس مد خارج نمی گردد و در تمام ادوار در میان مردم از جمله اشراف و ثروتمندان طرفداران همیشگی خود را دارد .
