انواع رزین

این مـاده از واکـنش اسـید هـای دوتـایی و الـکـل هـای پلـی هیـدریک تشکیـل می شـوند. بسـیـار انعـطاف پذیر است و مقـاومت بسیار خوبی در برابر گرما ، مواد شیمیایی و شعله دارند.این مـواد هزینه ی کمی دارند و در ساخت ابزارآلات اسکی ، میله های ماهیگیری ، اجزای هواپیما و کشتی ، پوشش ها ، لوازم تزئینی و بطری ها مورد استفاده قرار می گیرد.

فنولیک:

فنولیک نیز گرمازا است و در برابر نفوذ رطوبت، حرارت، ضربه، گرما و خوردگی های شیمیایی مقاومت بالایی دارد. در ساخت لمینت، ابزار آلات الکتریکی، چسب، سیمان ، ریخته گری و… استفاده می شود.

آلکیدی:

ترکیبی ترموپلاستیک است که در اثر حرارت دادن پلی هیـدریک با اسـیـد های دوتـایـی به وجـود می‌آیـد. ایـن مواد دارای خـصـوصـیات الکـتـریـکـی و حـرارتـی عـالـی و مـقـاومـت شـیـمـیـایـی خوبی هستند.کم هزینه هستند و برای عایق الکتریکی ، ابزارآلات الکترونیکی ، پرکننده های بتن و رنگ استفاده می شوند.

پلی کربنات:

این ترکیب تـرموپلاستیک از واکنش بیسفـنول و فسـژن به دسـت می آید.دارای ضـریب شـکست بالا ، پایداری الکتریکی و حرارتی زیاد و مقاومت در برابر فیلتراسیون هستند.

برای ساخت کلاه ایمنی ، لنزها ، ابزارالات الکتریکی ، فیلم عکاسی و عایق ها از این مواد استفاده می شود.

پلی آمید:

از مونو مرهای آمیدی تشکیل شده است. سبک وزن هستند و به راحتی قالب گیری می شوند. در الیاف ، چرخ دنده ها ، بخیه ها ، لاستیک ها ، بند ساعت ، بسته بندی و بطری ها استفاده می شوند.

پلی اورتان:

از اجزای پلی ال و ایزوسیانات تشکیل شده اند. در صورت ترکیب با سایر رزین ها از خاصیـت ارتجاعی و چسبندگی زیادی برخوردار می شوند و در چسـب ها، الـیاف، الاستـومر ها و سـاخت لباس ها ، مبلمان و… استفاده می شوند.

سیلیکون:

این مواد قبلا از واکنش سیلیکات سدیم و کلروسیلان های مختلف ایجاد می شدند. اما امروزه با مواد کم واکنش تری مانند تترااتوکسی سیلان یا اتیل پلی سیلیکات به وجود می آیند. پایداری حرارتی و اکسیداتیو خوبی دارند و انعطاف پذیر و ضد آب هستند.

رزین های سیلیکونی به دلیل ساختار شبکه سه بعدی ، فیلم های سخت را تشکیل می دهند و برای  ساخت لاستیک ، و سطوح ضد آب مورد استفاده قرار می گیرند.

اپوکسی:

این ماده دارای گروه های اپوکسیدی است و با نام پـلی اپوکسـید نیز شـنـاخته می شـود. آنـها دارای مقاومت شیمیایی و حرارتی عالی و خاصیت چسبندگی قوی هستند و برای ساخت چسب ها ، کفپوش ها ، آسترها و پوشش های سطحی استفاده می شوند.

پلی اتیلن:

با تولید بیش از 100 میلیون تن سالانه متداول ترین نوع رزین هستند. آن‌ها دارای مقاومت شیمیایی و بخار یا رطوبت و انعطاف‌پذیری بالایی هستند و برای بسته بندی، تهیه‌ی ظروف ، کابل‌های عایق ، پوشش‌ها ، اسباب بازی‌ها ، قالب‌ها ، روکش‌ها و لوله‌ها استفاده می‌شوند.

آکریلیک:

این مواد ترموپلاستیک هستند. که از اسید اکریلیک ، اسید متاکریلیک یا سایر ترکیبات مرتبط ایجاد می‌شوند. اکریلیک در برابر ضربه و UV مقـاوم هستـنـد. از آن‌هـا برای پانـل‌های ساختـاری و تزئینی ، چسب ها ، الاستومرها ، پوشش ها ، کاشی‌های شفاف و… استفاده می شود.

پلی استایرن:

هیدروکربن‌ها آروماتیکی هستند که دارای هزینه‌ی کم و تولیـد آسان مـی‌باشـند. ایـن مـواد در برابر اسید‌ها ، مواد قلیایی و نمک ها مقاومت بسیار خوبی دارند.

رزین‌های پلی استایرن از انعطاف بسیار بالـایی برخوردار هسـتند که می توان از آنـها در کـارهایی مانند عایـق‌بندی، ساخت لوله‌ها، فوم‌ها، لاستیک، ابزارهای خودرو و داشـبورد اسـتـفـاده می‌شـود.

پلی پروپیلن:

ترموپـلاسـتـیـک‌ها دارای چـگـالـی کـم و مقـاومـت حـرارتی خوبی هستند. قابلیت ضدعفونی سازی را دارند ، بنابراین اغلب برای ساخت تجهیزات پزشکی استفاده می شوند. رزین های پلی پروپیلن مقـاومـت شـیـمیـایی خـوبـی دارنـد و برای سـاخـت اسـباب بازی ها ، قطعات الکترونیکی ، لوله ها، الیاف و پوشش ها استفاده می شوند.

چگونه این مواد جامد و سخت می شوند؟

اساسا رزین‌های ترموست با یک ماده پخت، در دمای اتاق مخلوط می‌شود. بسته به محصـولات استـفاده شـده و زمـان پخـت دمـای محـیـط مـی تـواند از 5 دقـیقه تا 3 روز برای یک شی کوچـک متفاوت‌باشد. مخلوط کردن دو پارت هاردنر و رزیـن مـعـمـولا در قـالب سیلیکونی انجام می پذیرد. مخلـوط کردن دو قسـمت با هم باعث واکــنـش گـرمازا می شـود. رزیـن بـرای مـدت کـوتاهـی گرمـای شـدیـد تولید می‌کـند (حتی تا 110 درجه سـانتیگراد ) بـنـابـراین حـتـما از قـالـب‌هـای مـنـاسـب در هـنـگـام اخـتـلـاط اسـتـفـاده کنـیـد. پس از اتـمام فـرآیند پخـت ، مـاده‌ی نـهایی می‌تواند از قالب خارج شده و آماده سـایش و پرداخـت شـود.